tag:blogger.com,1999:blog-53572191370042917142024-03-05T07:48:47.392+02:00First Breath After ComaClem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-67933324784030100102019-07-15T22:53:00.001+02:002019-07-15T22:53:14.240+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το σώμα μου ελεύθερο δροσερό<br />
το μυαλό μου σταθερό και παρόν<br />
μαγνητίζει<br />
νιώθω την καρδιά μου να ποτίζει τα κύτταρά μου<br />
ρέω<br />
νερό δε με κρατάς<br />
είμαι λίμνη καθαρή κρυστάλλινη ρέω<br />
δε σκέφτομαι πια μόνο νιώθω ό,τι είναι<br />
τα πόδια ριζωμένα στη γή<br />
η Διάνοια ακτινοβολεί απ' το κέντρο μου<br />
Εδώ είναι το Σπίτι<br />
Είμαι το Σπίτι<br />
το χώμα ο αέρας ο ουρανός<br />
η φ ω τ ι ά<br />
ξέρω να ζεσταίνω ξέρω να καίω<br />
ζωογόνος αληθινή δυνατή απαλή<br />
δε με βλέπεις<br />
η νεράιδα που ψιθυρίζει στ' αφτί σου<br />
το αεράκι που κινεί τις κουρτίνες σου<br />
τα πιο έντονα δευτερόλεπτα του οργασμού σου<br />
Είμαι</div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-17664489272325629422017-08-28T23:12:00.001+02:002017-08-28T23:12:02.504+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δε θέλω να με ολοκληρώσεις<br />
-δεν είμαι λειψή.<br />
Δε θέλω να με βοηθήσεις να βρω τον εαυτό μου<br />
-εδώ είναι, τον βλέπω.<br />
Θέλω να είσαι εδώ<br />
Να μοιραστούμε τη φωτιά<br />
τους ουρανούς και τις ρουτίνες<br />
Να μοιραστούμε το χορό<br />
Να αγαπήσουμε το ό,τι είναι<br />
Να τυλιχτούμε στην έκσταση<br />
Όσο πιο απλά<br />
όσο πιο αργά<br />
όσο πιο ήσυχα<br />
στη σιγουριά της ροής<br />
στην αλήθεια του κάθε μικρού μας δευτερολέπτου.<br />
<br /></div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-74709089454053474602016-04-11T02:21:00.000+02:002016-04-11T02:24:26.541+02:00Τι έγινε το βράδυ της Πέμπτης <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
Η πρώτη φορά που αισθάνθηκε αγάπη λέει</div>
<div>
ή έρωτα καλύτερα δεν ξέρω ας το πούμε όπως θέλουμε</div>
<div>
ήταν όταν εκείνη τον ξυπνούσε με μουσική και καφέ και του έφτιαχνε πρωινό και εκείνος την αγκάλιαζε από πίσω και τη χόρευε και κάπνιζαν στο μπαλκονάκι μέχρι να φύγουν με το αστικό για τη σχολή και ένιωθαν πλούσιοι και βασιλιάδες και ερωτευμένοι </div>
<div>
Περπατάμε από τον πύργο προς τη Ναυαρίνου</div>
<div>
και ορκίζομαι ότι ακούω την πόρτα του λεωφορείου να ανοίγει και να μπαίνουν χέρι χέρι και να χαζογελάνε μέχρι να φτάσουν στη Θέρμη</div>
<div>
μετά βέβαια θυμάμαι ότι μιλάει για δυο χρόνια πριν και επαναφέρω τα αφτιά μου στο εδώ μας</div>
<div>
Περπατάει μπροστά μου ψηλός και ευθυτενής</div>
<div>
κοιτάμε γύρω γύρω τα σπίτια τα απλωμένα ρούχα τις γλάστρες και τα ποδήλατα στις βεράντες</div>
<div>
φανταζόμαστε που το πρωί οι άνθρωποι που κοιμούνται τώρα θα ξυπνήσουν να πιουν τον καφέ θα βγουν και λίγο στη βεράντα τους θα παίξουν με το σκύλο τους θα πάνε στη δουλειά </div>
<div>
Τώρα κοιμούνται κι εμείς εισβολείς του νου μαντεύουμε τις ζωές τους</div>
<div>
Έχει όμορφα φώτα γύρω γύρω και τώρα που είναι άνοιξη ο αέρας μυρίζει αλλιώς</div>
<div>
Με ενθουσιάζει όταν οι κουρτίνες κινούνται από τον αέρα. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που είπα για τη ζωή μου.</div>
<div>
Ειδικά το καλοκαίρι που τις νύχτες κάνει ζέστη αλλά έχει ένα ελαφρύ αεράκι και αφήνεις ανοιχτά για να δροσίζεσαι και κινεί τις κουρτίνες και διαβάζεις ένα βιβλίο και όλα είναι πολύ απαλά και όμορφα και ασφαλή</div>
<div>
Κι όταν διαβάζω κάτι που μου παίρνει το μυαλό το ξαναδιαβάζω και το ξαναδιαβάζω μέχρι να μπω μέσα του και να γίνω οι λέξεις</div>
<div>
Μου λέει που όταν ήταν μικρός δεν τον άφηναν να τρώει παγωτά και η θεία του του πήρε ένα μυστικό παγωτό και πήγε και το είπε: "μαμά έφαγα μυστικό παγωτό"</div>
<div>
Δεν μπόρεσα να γελάσω με την παιδική αφέλεια χωρίς να σκεφτώ την ενήλικη ανειλικρίνεια του μέλλοντος</div>
<div>
Στο σπίτι μου είχα φυτέψει ήλιους κάποτε και κάθε πρωί ξυπνούσα και τους πότιζα και παρατηρούσα τι κάνουν και πόσο έχουν μεγαλώσει από την προηγούμενη που τα πότισα και ένιωθα περήφανη μητέρα των ήλιων μου και ζωγράφισα τις γλάστρες όλες κι αν κοιτούσες το σπίτι μου από το δρόμο το πρώτο πράγμα που παρατηρούσες ήταν αυτά τα χρώματα όλα </div>
<div>
Μιλήσαμε πολύ για το ζεστό γάλα το πρωί και για τα καταφύγια που φτιάχναμε από κουβέρτες όταν ήμασταν μικρά -σε άλλα μέρη ο καθένας αλλά εξίσου σημαντικά καταφύγια</div>
<div>
Μου είπε για το πρώτο του φιλί και τους εφηβικούς έρωτες που τον έκρυβαν στις ντουλάπες τους</div>
<div>
Θυμήθηκα που κρυβόμουν στη ντουλάπα για να ξεφύγω από τον αδερφό μου κι αυτός πάντα ήξερε πού είμαι αλλά έκανε ότι δε με βρίσκει για να χαίρομαι η μικρή του αδερφή</div>
<div>
Έλεγε για τη γιαγιά του που ήταν κοντή αλλά θαυματουργή και όταν δεν είχα τι άλλο να πω έλεγε πες κι άλλα θυμήσου κι άλλα κι εγώ έμπαινα πιο μέσα στο παρελθόν και αναρωτιόμουν αν είμαι ερωτευμένη μ' αυτό το παρελθόν και εκείνα τα χρόνια κι αν αγαπώ αυτά που ζω τώρα το ίδιο</div>
<div>
Κατάλαβα ότι ίσως να τα αγαπάω και περισσότερο γιατί διατηρώ τη φύση μου σε περίεργες συνθήκες μέσα και έδωσα μια νοερή αγκαλιά στον εαυτό μου που τα καταφέρνει και ζήτησα και συγγνώμη που κάποιες φορές τον πιέζω να είναι αντί να τον αφήσω ελεύθερο να είναι ό,τι είναι και ό,τι θέλει</div>
<div>
Αναρωτήθηκα αν η πειθαρχία είναι δρόμος ή απλά άμυνα.</div>
<div>
Θυμήθηκα την ξένη Θεσσαλονίκη που τώρα την ξεγυμνώνω και την αισθάνομαι πιο δική μου από ποτέ γιατί κάθε γωνιά της αποκτά νόημα κάθε μέρα</div>
<div>
η διαδρομή απ'τη σχολή στο σπίτι και από το σπίτι μέχρι τη στάση του λεωφορείου κάθε βήμα γνωστό και τα ξύλινα έδρανα του πανεπιστημίου</div>
<div>
τα ψώνια της εβδομάδας και οι απενεργοποιήσεις των κινητών όταν κάτι έχει τόσο τόσο νόημα</div>
<div>
οι ταινίες τη Δευτέρα το βράδυ κάθε φορά στην ίδια θέση στον σχεδόν άδειο κινηματογράφο</div>
<div>
Του είπα ότι την αγαπώ τη ρουτίνα όταν ξέρω να μην την κάνω τόσο ρουτίνα</div>
<div>
Γελούσε και μ'άφηνε να μιλάω για να γελάει κι άλλο και να προλαβαίνει και να καπνίζει</div>
<div>
Την Πέμπτη το βράδυ γύρισα σπίτι με μια καρδιά ανοιχτή ανοιχτή και φαντάσου</div>
<div>
την προηγούμενη μέρα είχα κάνει τη δήλωση ότι κάθε μέρα γίνομαι πιο ευτυχισμένη και αυτό είναι βαρύ να το πεις, και ποιος ξέρει αν το εννοώ ή όχι και τι πάει να πει ευτυχία και πώς σκέφτηκα και αν όντως το νιώθω και όλα αυτά</div>
<div>
Αλλά και τι σημασία έχει, το είπα όταν το είπα</div>
<div>
Το τίποτα μας κάνει ευρηματικούς και μας φέρνει κοντά. Να ερχόμαστε.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-10546939872819659572015-06-17T02:26:00.000+02:002015-06-17T02:26:21.953+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μην προσπαθείς τίποτα πέρα απ'το να είσαι.<br />
Μην προσπαθείς τίποτα πέρα απ'το να είσαι.<br />
Να είσαι.<br />
Μην προσπαθείς.<br />
Μην προσπαθείς τίποτα πέρα απ' το να είσαι.<br />
Μην προσπαθείς.<br />
Να είσαι.<br />
Είσαι.<br />
Είμαι;</div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-20763013848222645412015-04-29T00:20:00.000+02:002015-04-29T00:20:06.654+02:00Αυτές τις μέρες.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Φρεσκοστυμμένη πορτοκαλάδα από τα χέρια της γιαγιάς και μαρμελάδες στα μπαλκονάκια.<br />
Πρωινός ήλιος μέχρι την απογευματινή γλυκάδα της ανοιξιάτικης δροσιάς. Βιβλία στα γρασίδια δίπλα στον Πύργο και λίγη απ'την απεραντοσύνη τ' ουρανού. Απρόσμενες γυμνές βουτιές και ελευθερία. Άμμος και βουνά. Λίστες για το σούπερ μάρκετ και για όσα πρέπει να γίνουν. Ακουστικά στ' αφτιά κι ένα χαμόγελο. Αναμνήσεις κάτω απ'την κουκούλα και κάτω απ' τις σπάνιες βροχές του Απρίλη. Χορός απ'την ψυχή και καπνοί απ'τα χέρια. Κόκκινο κρασί για τις συζητήσεις και<a href="https://www.youtube.com/watch?v=LyQEij88SB4" target="_blank"> μουσικές </a>για όλες τις ώρες. Τρένα αεροπλάνα αυτοκίνητα και ποδήλατα. Ευχές για να σφίγγεται η καρδιά από το μεγάλο αύριο που έρχεται. Να σφίγγεται κι απ'τη μυρωδιά της μπουγάδας. Ήλιοι στους ουρανούς στους γαλαξίες και στα μπαλκόνια. Το 3 που περνάει σε δέκα λεπτά και η πιωμένη συζήτηση με τον συνταξιδιώτη. Η γυμνη Αριστοτέλους στις 5 το πρωί και το πρώτο φως της ανατολής απ' το κρεβάτι σου. Το ξυπνητήρι που ρυθμίζεται φιλόδοξα στις 8 και το κρύο νερό στο πρόσωπο για ν' ανοίξουν τα μάτια. Τα κορίτσια με τα φλοράλ φορέματα και τους καφέδες και οι γιαγιάδες με τους παππούδες χέρι χέρι. Οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά σου και η περιέργεια να δεις τι θα γίνει. Η γλυκιά κούραση το βράδυ που σου κλείνει τα μάτια κι ένα τηλέφωνο από μακριά. Τα "μου λείπεις" που δε λέγονται και τα μάτια που αστράφτουν όταν θυμούνται. Ένα φως στο απέναντι διαμέρισμα που μένει ανοιχτό όταν όλα τα άλλα έχουν σβήσει. Οι πιθανότητες και το μέλι τα δύσκολα πρωινά. Τα βράδια που αντί για πρόσωπα εσύ βλέπεις λουλούδια και χαμογελάς πριν κοιμηθείς. Ω, αυτό το χαμόγελο λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος.<br />
Αυτά, αυτά τα πάντα, τα αιώνια και τα τίποτα. Τα μηδέν τα όλα και το άπειρο. Αυτά που μένουν και κρατάνε την καρδιά σου λίγο ακόμα ζωντανή. Αυτά που δε σ' αφήνουν να βουλιάξεις. Αυτά που αγαπώ. Αυτά.<br />
<br /></div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-69299080531520540202015-02-08T23:00:00.001+02:002015-02-08T23:01:53.958+02:00εκείνη κι εκείνη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Λένε η μια στην άλλη μίλα μου λίγο<br />
<div>
και ξέρουν ότι εννοούν μη μιλάς κάτσε απλά στη γραμμή</div>
<div>
θα σε βάλω εδώ δίπλα και εσύ </div>
<div>
κάνε τα δικά σου εγώ τα δικά μου και θα τα κάνουμε όλα μαζί</div>
<div>
η χορεύτρια του μέλλοντος που χορεύει μόνο για το παρόν</div>
<div>
και η άλλη που ζαλίζεται με ένα ποτήρι βότκα και λίγη τριπ χοπ</div>
<div>
Θεσσαλονίκη Αθήνα που μεθάει από παρελθόν</div>
<div>
το δικό τους παρελθόν που χωρίζει το τώρα τους και τόσο ακόμα το ενώνει<br />
<br /></div>
<div>
Της λέει πες το όνομά μου τρεις φορές</div>
<div>
να ξέρω ότι υπάρχω μέσα σου να ξέρω</div>
<div>
Αντωνία Αντωνία Αντωνία <a href="https://www.youtube.com/watch?v=zXCqk8enmgI" target="_blank">Αντωνία</a>!</div>
<div>
Τέσσερις είναι αυτές</div>
<div>
Κράτα τις τρεις εσύ να νιώσεις την ύπαρξή σου</div>
<div>
κι εγώ την άλλη γιατί τη δικαιούμαι</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τις παίρνουν δικά τους ρεύματα αυτές</div>
<div>
πατούν στη γη μια φορά στο τόσο </div>
<div>
και προτιμούν τους δικούς τους γαλαξίες<br />
Αυτές ενώνονται εκεί που το μαύρο γίνεται όλα τα χρώματα<br />
και όλα τα χρώματα μαύρο<br />
Και μια μέρα αυτές θα του δείξουν αυτού του κόσμου.<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=0G5B2x0_RFE&list=PLqIs5mmrrBRpAvRxwfXW_TPoZzZR_h3uv&index=10" target="_blank">Αυτές.</a> Μαζί.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpmCe4kCBB9pRkoJxnPA5Nq5VSsmaqD-2ik4hXOUiq5_em06g2Y9MlsW5-YLoAzHKhh2zCXQ6khktaxZsDh6llqv9sHgvWRiiUOC5-kc7PYStL3CdPpqqzBFMqp16DT26rm9Ji4mqCrhYx/s1600/DSCF0654.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpmCe4kCBB9pRkoJxnPA5Nq5VSsmaqD-2ik4hXOUiq5_em06g2Y9MlsW5-YLoAzHKhh2zCXQ6khktaxZsDh6llqv9sHgvWRiiUOC5-kc7PYStL3CdPpqqzBFMqp16DT26rm9Ji4mqCrhYx/s1600/DSCF0654.JPG" height="480" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMAq-x6F05qKP8_ThVP038O21XjTETe_g1KVf8TllWAkwB1K0K-FVgx9Q6B1wkDHiLamV7d8VKYpsrP1ySQRE2w4rslWh98wOTGoYb1GbBxFCuD1HDzDyInRAV5-nf_J2Ew3MPRmEGSkTp/s1600/16673_428399580646305_777937316634254076_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMAq-x6F05qKP8_ThVP038O21XjTETe_g1KVf8TllWAkwB1K0K-FVgx9Q6B1wkDHiLamV7d8VKYpsrP1ySQRE2w4rslWh98wOTGoYb1GbBxFCuD1HDzDyInRAV5-nf_J2Ew3MPRmEGSkTp/s1600/16673_428399580646305_777937316634254076_n.jpg" height="640" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigLeFroUgUuEhwB6P268XnaEmvfegsJxmIOI_wRZzlLZKyt0lT2T5jBFB8KizNWCcAnY6l9nslnkmcVzYOQiNw2Jvn8GSsk0FvDv7j1YnNhWoHcBAhOY4CilB5SmAgjLNVdl22vzsk1kag/s1600/DSCF3122.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigLeFroUgUuEhwB6P268XnaEmvfegsJxmIOI_wRZzlLZKyt0lT2T5jBFB8KizNWCcAnY6l9nslnkmcVzYOQiNw2Jvn8GSsk0FvDv7j1YnNhWoHcBAhOY4CilB5SmAgjLNVdl22vzsk1kag/s1600/DSCF3122.JPG" height="480" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8X5fhmrqhu6KTy3xvxa7CI9MFzbE4W-wdZASfoAzHEbfXCi-gFZJtLogFC6fdWR_KboKssaepiQuUUycY7R9hg0ASKJwNMTOEmKy2baLTd6B-7-5MUUZFkPN93nULqHwjSrBnjUUGgFeu/s1600/10366256_331970433622554_8838390102339782490_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8X5fhmrqhu6KTy3xvxa7CI9MFzbE4W-wdZASfoAzHEbfXCi-gFZJtLogFC6fdWR_KboKssaepiQuUUycY7R9hg0ASKJwNMTOEmKy2baLTd6B-7-5MUUZFkPN93nULqHwjSrBnjUUGgFeu/s1600/10366256_331970433622554_8838390102339782490_n.jpg" height="585" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnsRA2TjOgSimVQ-C5Fa8Ku4aq9QsrtJW0dGa6mXyGbNLA2wrRseLO_ye60I9liqQACoklEIfK2KOElnJiLzUjUhlGZrjHwqlxm-EaaQ0WOPHjJ9c51IOkBfgeB2ZZat4tfdHToduAjRaT/s1600/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1+5+(3).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnsRA2TjOgSimVQ-C5Fa8Ku4aq9QsrtJW0dGa6mXyGbNLA2wrRseLO_ye60I9liqQACoklEIfK2KOElnJiLzUjUhlGZrjHwqlxm-EaaQ0WOPHjJ9c51IOkBfgeB2ZZat4tfdHToduAjRaT/s1600/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1+5+(3).jpg" height="640" width="576" /></a></div>
<br /></div>
</div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-82377943592870651572015-02-01T01:55:00.002+02:002015-02-02T19:15:58.161+02:00παρόνμέλλονκαιόλαταυπόλοιπα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
τη βλέπεις να κοιτάει αδιάφορα έξω από ένα παράθυρο<br />
ή να καπνίζει μισοχορεύοντας<br />
και θαυμάζεις το σχήμα των χειλιών της<br />
τον βλέπεις να περνάει με το ποδήλατο από μπροστά σου<br />
ή ν' αγοράζει μπύρες απ'το περίπτερο<br />
και μένεις παγωμένη απ' τις πορείες που διαγράφουν οι φλέβες στα χέρια του<br />
<br />
ο μελλοντικός εαυτός σου σε βλέπει από μια γωνιά<br />
και γελάει και γελάει και κλαίει<br />
αχ και να'ξερες.<br />
<br />
μόνο να'ξερες.<br />
<br /></div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-62951698953410956412014-02-18T02:50:00.000+02:002014-02-18T02:50:09.652+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χαώδης ύπαρξη<br />
ξεγελασμένη περίτεχνα<br />
διαλέγει λέξεις<br />
για να περιγράψει το άπειρο κενό της<br />
διαλύεται στην προσπάθεια<br />
ο φόβος πια αυτοκαταστροφή<br />
γλυκαίνεται<br />
μένει εκεί<br />
μένει<br />
μένει<br />
πεθαίνει.</div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-60935193699965814852013-12-18T01:33:00.002+02:002013-12-18T01:38:54.419+02:00Λείπεις μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Περνούν οι μέρες βλέποντας τους φίλους να καπνίζουν στο μπαλκόνι μου<br />
-κρυώνει το σώμα για λίγη καταστροφή ακόμα-<br />
να ξαπλώνουν στο πάτωμά μου<br />
και να κοιτούν τους τοίχους μου<br />
περνούν οι μέρες μπλέκοντας ο ένας στου άλλου τις καταστροφές<br />
ο ένας στου άλλου τα όνειρα<br />
ο ένας στου άλλου τις αλήθειες<br />
τα σχέδια<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=VUgC6215Gko">τους πόνους</a><br />
τις δίψες.<br />
Ο ένας στου άλλου τα μου λείπεις.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiybkrr96klrtnqp-vXoAbb73UWG8i1bU0ooFW35j0YZnvKXzIccjjmjz-7Sk9jyr54Md7srDQUkXFSisWOSLlCGDSUcxqv0D1Ok2DLRGcFrwRp1qe8DrZjfVqWVb1aGx29ASIAQGE4YPi5/s1600/picture121.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiybkrr96klrtnqp-vXoAbb73UWG8i1bU0ooFW35j0YZnvKXzIccjjmjz-7Sk9jyr54Md7srDQUkXFSisWOSLlCGDSUcxqv0D1Ok2DLRGcFrwRp1qe8DrZjfVqWVb1aGx29ASIAQGE4YPi5/s320/picture121.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5357219137004291714.post-53696500339504623612013-11-11T01:33:00.000+02:002013-11-11T01:33:12.553+02:00εκείνοι κι εγώ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Στέκομαι στο χώρο<br />
τοίχος εδώ τοίχοι εκεί τοίχος πίσω μπροστά<br />
δεν είναι παράξενο που χωράμε τις ζωές μας μέσα σε μερικούς απ'αυτούς<br />
ο καθένας τους δικούς του<br />
<br />
παρόλα αυτά απ'τους δικούς μου μπορώ ν'ακούσω και δίπλα<br />
μουσική καμιά φορά φωνές φασαρία φασίνα<br />
τις Παρασκευές ειδικά μαζεύονται το βράδυ όλοι μαζί<br />
στους δικούς τους τοίχους όμως<br />
γιατί στους δικούς μου είναι άλλο<br />
άλλη ζωή<br />
άλλη ζωή εδώ, άλλη δίπλα, άλλη πάνω, άλλη απέναντι<br />
την ίδια ώρα άλλες ζωές κι ας μας χωρίζει ένας τοίχος<br />
χωράμε στα προσωπικά μας κουτιά όλο μας το είναι<br />
παρατάμε εδώ κι εκεί τα όνειρά μας<br />
τους φόβους τις χαρές τα δάκρυά μας τις αναμνήσεις τα γέλια μας<br />
γεμίζει ο τόπος με την ψυχή μας<br />
μάλλον γι'αυτό όταν φεύγουμε πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι κλειδώσαμε.<br />
<br /></div>
Clem Lumenhttp://www.blogger.com/profile/09495281408989969033noreply@blogger.com2