εκείνοι κι εγώ

Στέκομαι στο χώρο
τοίχος εδώ τοίχοι εκεί τοίχος πίσω μπροστά
δεν είναι παράξενο που χωράμε τις ζωές μας μέσα σε μερικούς απ'αυτούς
ο καθένας τους δικούς του

παρόλα αυτά απ'τους δικούς μου μπορώ ν'ακούσω και δίπλα
μουσική καμιά φορά φωνές φασαρία φασίνα
τις Παρασκευές ειδικά μαζεύονται το βράδυ όλοι μαζί
στους δικούς τους τοίχους όμως
γιατί στους δικούς μου είναι άλλο
άλλη ζωή
άλλη ζωή εδώ, άλλη δίπλα, άλλη πάνω, άλλη απέναντι
την ίδια ώρα άλλες ζωές κι ας μας χωρίζει ένας τοίχος
χωράμε στα προσωπικά μας κουτιά όλο μας το είναι
παρατάμε εδώ κι εκεί τα όνειρά μας
τους φόβους τις χαρές τα δάκρυά μας τις αναμνήσεις τα γέλια μας
γεμίζει ο τόπος με την ψυχή μας
μάλλον γι'αυτό όταν φεύγουμε πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι κλειδώσαμε.