Αυτές τις μέρες.

Φρεσκοστυμμένη πορτοκαλάδα από τα χέρια της γιαγιάς και μαρμελάδες στα μπαλκονάκια.
Πρωινός ήλιος μέχρι την απογευματινή γλυκάδα της ανοιξιάτικης δροσιάς. Βιβλία στα γρασίδια δίπλα στον Πύργο και λίγη απ'την απεραντοσύνη τ' ουρανού. Απρόσμενες γυμνές βουτιές και ελευθερία. Άμμος και βουνά. Λίστες για το σούπερ μάρκετ και για όσα πρέπει να γίνουν. Ακουστικά στ' αφτιά κι ένα χαμόγελο. Αναμνήσεις κάτω απ'την κουκούλα και κάτω απ' τις σπάνιες βροχές του Απρίλη. Χορός απ'την ψυχή και καπνοί απ'τα χέρια. Κόκκινο κρασί για τις συζητήσεις και μουσικές για όλες τις ώρες. Τρένα αεροπλάνα αυτοκίνητα και ποδήλατα. Ευχές για να σφίγγεται η καρδιά από το μεγάλο αύριο που έρχεται. Να σφίγγεται κι απ'τη μυρωδιά της μπουγάδας. Ήλιοι στους ουρανούς στους γαλαξίες και στα μπαλκόνια. Το 3 που περνάει σε δέκα λεπτά και η πιωμένη συζήτηση με τον συνταξιδιώτη. Η γυμνη Αριστοτέλους στις 5 το πρωί και το πρώτο φως της ανατολής απ' το κρεβάτι σου. Το ξυπνητήρι που ρυθμίζεται φιλόδοξα στις 8 και το κρύο νερό στο πρόσωπο για ν' ανοίξουν τα μάτια. Τα κορίτσια με τα φλοράλ φορέματα και τους καφέδες και οι γιαγιάδες με τους παππούδες χέρι χέρι. Οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά σου και η περιέργεια να δεις τι θα γίνει. Η γλυκιά κούραση το βράδυ που σου κλείνει τα μάτια κι ένα τηλέφωνο από μακριά. Τα "μου λείπεις" που δε λέγονται και τα μάτια που αστράφτουν όταν θυμούνται. Ένα φως στο απέναντι διαμέρισμα που μένει ανοιχτό όταν όλα τα άλλα έχουν σβήσει. Οι πιθανότητες και το μέλι τα δύσκολα πρωινά. Τα βράδια που αντί για πρόσωπα εσύ βλέπεις λουλούδια και χαμογελάς πριν κοιμηθείς. Ω, αυτό το χαμόγελο λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος.
Αυτά, αυτά τα πάντα, τα αιώνια και τα τίποτα. Τα μηδέν τα όλα και το άπειρο. Αυτά που μένουν και κρατάνε την καρδιά σου λίγο ακόμα ζωντανή. Αυτά που δε σ' αφήνουν να βουλιάξεις. Αυτά που αγαπώ. Αυτά.